PATENT nr PL 206139
Geokompozyt drenażowy DRENKAR przeznaczony jest do odsysania i odprowadzania wody z powierzchni hydroizolacji układanych na poziomych powierzchniach obiektów budowlanych, a w szczególności obiektów inżynierskich. DRENKAR – dren mostowy składa się z dwóch podstawowych elementów ( rys. nr 1 ):
Rdzeń – tkana taśma szerokości 4 cm i grubości ok. 2 mm posiada zdolność kapilarnego podciągania wody i pełni rolę elementu ssącego. Poliestrowa włóknina zewnętrzna o właściwościach filtrująco-drenujących posiada wysoką zdolność przepływu wody w swojej płaszczyźnie, co pozwala pełnić jej rolę elementu transportującego wodę.
Szybkość tego transportu, czyli wielkość przepływu wody przez przekrój DRENKARU zależy zasadniczo od wskaźnika i, który jest miarą różnicy poziomów końców drenu. Woda, która nawet w niewielkiej ilości pojawi się na powierzchni hydroizolacji na styku z drenem zostanie natychmiast przez niego wchłonięta. Pomierzona chłonność drenu DRENKAR jest na poziomie 550% masy własnej. Aby nastąpił odpływ wody z przekroju drenu wystarczy niewielkie nachylenie jego płaszczyzny lub opuszczenie jednego z końców poniżej tego poziomu. Im koniec pionowego odcinka drenu znajdzie się niżej od poziomu płaszczyzny całego drenu, tym większy będzie przepływ wody.
W przypadku, kiedy cały odcinek drenu jest ułożony na idealnie poziomej powierzchni pokrytej izolacją, opuszczenie jednego z końców na 15÷20 cm poniżej tej powierzchni ( np. umieszczenie go w rurce sączka lub we wpuście mostowym) w zupełności wystarczy do szybkiego odpływu wody z drenu. Dodatkowo wielkość tego odpływu, czyli wydajność drenu będzie rosła w miarę wzrostu nachylenia powierzchni odwadnianej, a więc spadku podłużnego drogi na obiekcie. Ale niestandardową dodatkową właściwością DRENKARU jest to, że posiada on zdolność odprowadzenia wody z miejsc znajdujących się nawet do 15 cm poniżej poziomu wlotu do sączka czy wpustu. Tę zdolność nadaje mu specjalny rdzeń ssący, który inicjuje przepływ w drenie dzięki swoim właściwościom kapilarnym. Musi być spełniony jedynie warunek – koniec pionowy drenu powinien sięgać poniżej poziomu tego zaniżonego obszaru odwadnianego.
Można tę właściwość wykorzystać jeżeli np. w wyniku błędów wykonawczych na powierzchni poziomej płyty pomostu powstały zagłębienia, w których tworzą się zastoiska wody. Wystarczy przed wykonaniem warstwy wiążącej nawierzchni ułożyć odcinek DRENKARU od środka takiego zagłębienia do najbliższego sączka i problem przestanie istnieć.
Kompozyt drenażowy DRENKAR jest odporny na wysoką temperaturę do +230°C, w jakiej może on się znaleźć przez kilkadziesiąt minut w czasie układania pierwszej warstwy nawierzchni bitumicznej. Można więc bezpośrednio na nim układać masę bez konieczności stosowania obsypki z grysu otaczanego żywicą. Jednakże w przypadku zastosowania asfaltu lanego do wykonania warstwy wiążącej należy w niej, w osi odwodnienia pozostawić wąską bruzdę szerokości 6÷8cm, którą po ułożeniu na izolacji paska drenu należy wypełnić grysem. DRENKAR może być stosowany na wszystkich rodzajach hydroizolacji układanych, tak na podłożu betonowym jak i stalowym.
Kompozyt drenażowy DRENKAR zastosowany na obiekcie mostowym powinien być układany na izolacji w tzw. osiach odwodnienia, w których usytuowane są także wpusty mostowe i sączki. Końce poszczególnych odcinków DRENKARU powinny być wprowadzone do ich wnętrza na głębokość min. 15 cm ( rys. nr 2 ). Zaleca się układanie DRENKARU również wzdłuż zewnętrznej strony krawężnika pod betonem kapy chodnikowej wyprowadzając końcówki jego odcinków do kolejnych sączków lub wpustów poprzez specjalnie pozostawione w tych miejscach przerwy w podbudowie betonowej krawężników. Ponieważ w tym przypadku wprowadzenie czterech końcówek DRENKARU do rurki sączka byłoby dość trudne, można wprowadzić tylko jedną z nich np. niżej usytuowaną danego odcinka paska leżącego w osi odwodnienia, a pozostałe spuszczone po pochyłej powierzchni lejka sączka przyciąć i trwale spiąć na zakład z tym pierwszym za pomocą drutu. Do tego celu można wykorzystać druty znajdujące się w rdzeniu DRENKARU odpowiednio przycinając jego koniec.
DRENKAR ułożony za krawężnikiem należy jednak przed betonowaniem kapy chodnikowej zabezpieczyć przed zamuleniem mleczkiem cementowym wysysanym przez niego z betonu. Wystarczy w tym celu przynajmniej 3-4 godziny wcześniej osłonić go warstwą wilgotnego, lekko ubitego betonu piaskowego.
Dodatkowo DRENKAR należy układać też prostopadle do osi obiektu przed każdym urządzeniem dylatacyjnym, na całej jego długości od strony napływu wody po izolacji.
Dopuszczalne jest łączenie odcinków drenu, ale powinno być ono wykonane na zakład o długości ok. 10 cm, z trwałym stykiem powierzchni uzyskanym np. przez przeszycie cienkim drutem.
Specjalnie umieszczone w rdzeniu dwa druty umożliwiają trwałe zaginanie lub załamywanie DRENKARU pod dowolnym kątem w miejscach, w których jest to wymagane. Jeżeli jest to wskazane lub zalecone, można DRENKAR po ułożeniu punktowo przykleić do izolacji używając do tego celu podgrzanego asfaltu lub lepiku. Wyjątkowo duża wielkość przepływu wody, jaką charakteryzuje się DRENKAR umożliwia znaczne wydłużenie odcinków drenu, co pozwala na zrezygnowanie z instalowania niektórych sączków w strefach, gdzie nie są one pożądane np. nad jezdniami, chodnikami czy torami kolejowymi przebiegającymi pod obiektem mostowym.
Ze względu na posiadane właściwości DRENKAR może mieć wiele innych zastosowań.
Kompozyt drenażowy DRENKAR w zwojach po 40 m, pakowany jest w płaskie, szczelne pudełko kartonowe, z którego jest wyciągany przez specjalną szczelinę, na podobnej zasadzie jak taśma miernicza. Dzięki temu po odcięciu potrzebnej ilości, reszta pozostaje w zamkniętym kartonie, nie będąc narażoną na zniszczenie lub uszkodzenie. Pozwala to również na proste i szybkie układanie DRENKARU w każdych warunkach.